W dniu
11 czerwca 2015 r. reprezentacja uczniów szkół katolickich w Tomaszowie
Mazowieckim – Katolickiego Liceum Ogólnokształcącego i Katolickiego Gimnazjum, wzięła
udział w nadzwyczajnych sesjach Rady Miejskiej Tomaszowa Mazowieckiego i Rady
Powiatu Tomaszowskiego.
W tym
dniu, obydwa samorządy podejmowały uchwały intencyjne, dotyczące ustanowienia
Świętego Antoniego z Padwy patronem miasta Tomaszowa Mazowieckiego i powiatu
tomaszowskiego.
Na
uroczystych sesjach, obecni byli następujący goście: Jego Ekscelencja ksiądz
arcybiskup Marek Jędraszewski Metropolita Łódzki, Jego Ekscelencja ksiądz
biskup Piotr Turzyński reprezentujący Diecezję Radomską oraz bardzo wielu
kapłanów z Archidiecezji Łódzkiej, Diecezji Radomskiej i Diecezji Łowickiej.
Obecni
na sesjach byli również samorządowcy z całego województwa łódzkiego oraz bardzo
wielu mieszkańców Tomaszowa Mazowieckiego i powiatu tomaszowskiego.
W
czasie tej wizyty w Urzędzie Miasta Tomaszowa Mazowieckiego uczniowie naszych
szkół mieli możliwość spotkania się z zaproszonymi gości, a w sposób szczególny
z Jego Ekscelencją księdzem arcybiskupem Markiem Jędraszewskim, który przekazał
najserdeczniejsze życzenia całej społeczności szkół
katolickich.
Ks. Stanisław Hołodok
ŚWIĘTY ANTONI Z PADWY
Urodził się w Lizbonie w Portugalii 1195 r. Na chrzcie
otrzymał imię Fernando. W tym
mieście uczęszczał do szkoły katedralnej i zapewne około 15. roku życia wstąpił
do klasztoru kanoników regularnych św. Augustyna. Po dwu latach przeniósł się
do klasztoru Santa Cruz w Coimbrze i tam zdobył solidne wykształcenie,
szczególnie poznając Pismo Święte i naukę Ojców Kościoła. W roku 1219 został
wyświęcony na kapłana, a w rok później przeżył bardzo uroczystość przewiezienia
do Coimbry relikwii pięciu męczenników franciszkańskich, którzy ponieśli śmierć
męczeńską w Maroku. Św. Antoni poznawszy duchowość św. Franciszka z Asyżu, za
wiedzą swoich przełożonych, przeniósł się do franciszkanów, przyjmując ich habit
i zmieniając swoje chrzestne imię na Antoni. Pragnął pójść w ślady męczenników
i dlatego udał się z posługą misyjną do Maroka, jednakże tam ciężko zachorował i
musiał wracać do kraju. Statek gnany burzą morską zawinął na Sycylię, św.
Antoni zaś pojechał stamtąd na kapitułę generalną zakonu do Asyżu w 1221 r.,
gdzie spotkał się ze św. Franciszkiem. Wkrótce św. Antoni dał się poznać, jako
wybitny kaznodzieja, więc ustanowiono go głównym kaznodzieją zakonu i wysłano,
czym prędzej na głoszenie Słowa Bożego i zwalczanie błędnowierców. Nasz Patron
przemierzał wsie i miasta, nawołując do pokuty i poprawy życia. Głosił on Słowo
Boże w północnych Włoszech, po czym udał się do południowej Francji, znów pracował,
jako kaznodzieja w Italii. Sława kaznodziejska św. Antoniego dotarła do Rzymu.
Papież Grzegorz IX poprosił św. Antoniego w 1228 r., aby wobec niego wygłosił
kazanie i także głosił słowo Boże dla pielgrzymów licznie przybywających do
Rzymu. Święty w dalszym ciągu pracował głównie, jako kaznodzieja, ale też dał
się poznać, jako profesor teologii, którą wykładał swoim braciom zakonnym,
przede wszystkim w duchu św. Augustyna. Rok 1230 był czasem intensywnej pracy
kaznodziejskiej. Wtedy to św. Antoni przybył do Padwy i największą popularność
kaznodziejska osiągnął w Wielkim Poście 1231 r. Wokół Antoniego gromadziły się
tysiące wiernych, których on doprowadzał do poprawy życia, również skutecznie
zwalczał lichwę, więzienie dłużników wyzyskiwanie biednych. (H. Fros).
Wyczerpany nadmierną pracą kaznodziejską nasz Patron zmarł 13 VI 1231 r. w
opinii świętości w klasztorze klarysek w Marcella niedaleko Padwy. Pozostawił
po sobie zbiór kazań na niedziele i uroczystości świętych. W następnym roku (30
V 1232) papież Grzegorz IX kanonizował Antoniego, natomiast papież Pius XII
ogłosił go w roku 1946 doktorem Kościoła.
Kult św. Antoniego rozwinął się bardzo szybko nie
tylko w Italii, ale też w całym świecie chrześcijańskim. W Italii wystarczy
tylko powiedzieć „Święty” na określenie osoby św. Antoniego. Ku czci Świętego
powstało wiele bractw i kilka zakonów. Ludwika Bouffier zainicjowała w roku
1890 w Tuluzie we Francji dzieło zwane: „Chleb św. Antoniego”, tzn. jałmużna
dla ubogich. Św. Antoniego, jako swojego patrona uznają franciszkanie, siostry Antoninki
i Antoninki, mieszkańcy Lizbony, górnicy, małżonkowie, narzeczeni, położnice,
ubodzy. Wzywano św. Antoniego, jako orędownika w przypadku bezpłodności, w
sprawach rodzinnych, podczas zarazy bydła. Najbardziej jest dla nas znany, jako
patron ludzi i rzeczy zagubionych.
W ikonografii ukazuje się św. Antoniego w habicie
franciszkańskim. Do charakterystycznych atrybutów należą: książka (symbol
nauki) i lilia (niewinność), czasami Święty występuje z sercem płomiennym lub
samym płomieniem na dłoni. Często św. Antoni jest ukazywany z Dzieciątkiem
Jezus. Tak jest m.in. w Sanktuarium Świętego Antoniego w Niewodnicy Kościelnej.
Św. Antoni jest przedstawiony z Dzieciątkiem Jezus, jako Zbawicielem Świata.
Jezus trzyma prawą rączkę w geście błogosławieństwa. Na obrazie widnieje lilia
i księga. Święty występuje w ciemnym habicie symbolizującym ubóstwo, pokorę i
pokutę (S. Chim).
Liturgiczny obchód ku czci św. Antoniego przypada na
dzień 13 czerwca i ma rangę wspomnienia obowiązkowego. W Niewodnicy Kościelnej
i w Sokółce obchodzi się tego dnia uroczystość, ponieważ kościoły w tych
miejscowościach noszą tytuł (imię) św. Antoniego. W kolekcie mszalnej prosimy,
abyśmy za wstawiennictwem św. Antoniego z Padwy, znakomitego kaznodziei i
orędownika ubogich, mogli żyć zgodnie z Ewangelią i doznawali Bożej pomocy we
wszelkich przeciwnościach naszego życia. Cenny jest fragment kazania św.
Antoniego (Liturgia Godzin, t. III, s. 1237 - 1238). Poucza on nas, że możemy
świadczyć o Chrystusie pokorą, ubóstwem, cierpliwością i posłuszeństwem.
Prosząc o wstawiennictwo św. Antoniego przed Bogiem przyjmijmy za własną jego
radę: „A zatem proszę was, niechaj zamilkną słowa, a odezwą się czyny. U nas
tym czasem pełno słów, ale czynów prawdziwe pustkowie (...) Mowa zaś jest
skuteczna wówczas, kiedy przemawiają czyny”.
opr. ab/ab
